Powrót do listy wiadomości
Dodano: 2011-10-25 | Ostatnia aktualizacja: 2011-10-25
Glikoproteiny wykrywane za pomocą chromatografii jonowej
Glikoproteiny analizowane zwykle za pomocą dwuwymiarowej elektroforezy żelowej, elektroforezy kapilarnej oraz ogniskowania izolelektrycznego zostały z sukcesem poddane analizie za pomocą chromatografii jonowej z jednolitą anionowymienną fazą stacjonarną.
Glikoproteiny to cząsteczki białek z przyłączonymi cząsteczkami cukrów, które pełnią wiele ról w organizmie. Stanowią one cząsteczki strukturalne budujące kolagen, śluz, gdzie stanowią substancję poślizgową, cząsteczki systemu immunologicznego – przeciwciała. Ponadto wchodzą w skład membran komórkowych, gdzie uczestniczą w oddziaływaniach międzykomórkowych. Tę uniwersalność glikoproteiny zawdzięczają szerokiej gamie cząsteczek cukrów z którymi białka mogą się łączyć. To samo białko połączone z różnymi cukrami nazywane jest glikoformem. Naukowcy napotykają na duże problemy w rozdzieleniu mieszaniny glikoformów ze względu na ich duże podobieństwo.
Na co dzień do rozdzielenia glikoformów używa się dwuwymiarowej elektroforezy żelowej, elektroforezy kapilarnej oraz skupiania izolelektrycznego. Techniki te jednak są czasochłonne i wyniki otrzymane za ich pomocą w analizach glikoformów mają niską powtarzalność. Aby przezwyciężyć te trudności grupa chińskich naukowców z Nanjing University of China pod przewodnictwem Zhen Lui zdecydowała się na użycie chromatografii jonowej z anionowymienną jednolitą fazą stacjonarną. Fazę stacjonarną chińscy naukowcy wyprodukowali poprzez reakcję tris(2,3-epoksypropylo)isocyjanuratu z tri(2-aminoetylem) z dodatkiem związku porotwórczego wewnątrz kolumny chromatograficznej. W ten sposób otrzymano monolityczną fazę stacjonarną zbudowaną z dwóch sieci nanoporów – jednej o porach o średnicy 3-6µm i drugiej o średnicach porów 20-25nm. Sieć o większych porach pozwala na szybki przepływ fazy ruchomej podczas gdy sieć o mniejszych porach cechuje się dużą powierzchnią właściwą i zdolnością do zatrzymywania analitu. Dzięki łatwości modyfikacji polimerów epoksydowych chińscy chemicy mogli łatwo zmodyfikować właściwości otrzymanego monolitu poprzez reakcję z roztworem amoniaku czego efektem było powstanie grup aminowych o ładunku dodatnim, a tym samym anionowymiennej fazy stacjonarnej.
Ostatecznie udało się rozdzielić glikoformy za pomocą chromatografii jonowymiennej w czasie poniżej 20 minut. Ponadto metoda okazała się na tyle czuła, że w przypadku glikoproteiny HbA1c na chromatogramie pokazały się 2 główne i 2 poboczne pliki, gdzie naukowcy spodziewali się tylko 1 piku, a więc tylko jednego glikoformu. Niestety tą metodą nie udało się jednak odtworzyć wszystkich pików pojawiających się podczas elektroforezy kapilarnej dla pozostałych badanych glikoprotein, stąd wniosek, że metoda wymaga jeszcze udoskonalenia.
(pj)
Glikoproteiny to cząsteczki białek z przyłączonymi cząsteczkami cukrów, które pełnią wiele ról w organizmie. Stanowią one cząsteczki strukturalne budujące kolagen, śluz, gdzie stanowią substancję poślizgową, cząsteczki systemu immunologicznego – przeciwciała. Ponadto wchodzą w skład membran komórkowych, gdzie uczestniczą w oddziaływaniach międzykomórkowych. Tę uniwersalność glikoproteiny zawdzięczają szerokiej gamie cząsteczek cukrów z którymi białka mogą się łączyć. To samo białko połączone z różnymi cukrami nazywane jest glikoformem. Naukowcy napotykają na duże problemy w rozdzieleniu mieszaniny glikoformów ze względu na ich duże podobieństwo.
Na co dzień do rozdzielenia glikoformów używa się dwuwymiarowej elektroforezy żelowej, elektroforezy kapilarnej oraz skupiania izolelektrycznego. Techniki te jednak są czasochłonne i wyniki otrzymane za ich pomocą w analizach glikoformów mają niską powtarzalność. Aby przezwyciężyć te trudności grupa chińskich naukowców z Nanjing University of China pod przewodnictwem Zhen Lui zdecydowała się na użycie chromatografii jonowej z anionowymienną jednolitą fazą stacjonarną. Fazę stacjonarną chińscy naukowcy wyprodukowali poprzez reakcję tris(2,3-epoksypropylo)isocyjanuratu z tri(2-aminoetylem) z dodatkiem związku porotwórczego wewnątrz kolumny chromatograficznej. W ten sposób otrzymano monolityczną fazę stacjonarną zbudowaną z dwóch sieci nanoporów – jednej o porach o średnicy 3-6µm i drugiej o średnicach porów 20-25nm. Sieć o większych porach pozwala na szybki przepływ fazy ruchomej podczas gdy sieć o mniejszych porach cechuje się dużą powierzchnią właściwą i zdolnością do zatrzymywania analitu. Dzięki łatwości modyfikacji polimerów epoksydowych chińscy chemicy mogli łatwo zmodyfikować właściwości otrzymanego monolitu poprzez reakcję z roztworem amoniaku czego efektem było powstanie grup aminowych o ładunku dodatnim, a tym samym anionowymiennej fazy stacjonarnej.
Ostatecznie udało się rozdzielić glikoformy za pomocą chromatografii jonowymiennej w czasie poniżej 20 minut. Ponadto metoda okazała się na tyle czuła, że w przypadku glikoproteiny HbA1c na chromatogramie pokazały się 2 główne i 2 poboczne pliki, gdzie naukowcy spodziewali się tylko 1 piku, a więc tylko jednego glikoformu. Niestety tą metodą nie udało się jednak odtworzyć wszystkich pików pojawiających się podczas elektroforezy kapilarnej dla pozostałych badanych glikoprotein, stąd wniosek, że metoda wymaga jeszcze udoskonalenia.
(pj)
Kategoria wiadomości:
Z życia branży
- Źródło:
- separationsnow.com

Komentarze (0)
Czytaj także
-
Ekologiczna metoda oczyszczania ekstraktów z konopi
Cannabis sativa zawiera ponad 500 potencjalnie aktywnych związków. Szczególnie interesujące są związki terpenoidowe i kannabinoidowe, do...
-
Jak profesjonalne badania marketingowe weryfikują potencjał innowacji...
Historia technologii pełna jest genialnych wynalazków, które nigdy nie zdobyły rynku. Od przełomowych, ale zbyt skomplikowanych gadżetów, po...
-
-
-
-
Do czego służy lepkościomierz?
www.wyposazeniemedyczne.pl