Znakowanie produktów spożywczych - wymogi

Zakładanie firmy nastawionej na produkcję żywności jest zadaniem trudnym, ponieważ wymaga spełniania wielu licznych norm narzucanych przez prawo. Nie można się temu jednak dziwić, ponieważ sposób wytwarzania i jakość wykonywanych towarów przekłada się pośrednio na zdrowie konsumentów. Jednym z ważniejszych wymogów jest także rzetelne informowanie klientów poprzez znakowanie żywności.

Jak prawo określa znakowanie produktów spożywczych? Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady z 2011 roku oraz rozporządzenie Ministra RiRW z 2014 roku warunkują to, jakie informacje powinny się znaleźć na każdym opakowaniu żywności.

Etykieta produktu – wymogi

Produkty można podzielić na te nieopakowane oraz opakowane. Pierwszy przypadek oczywiście nie oznacza, że opakowania nie ma. Wiąże się to z definicją opakowanego środka spożywczego, którym jest towar umieszczony w taki sposób, że zmiana zawartości nie jest możliwa bez otwarcia lub zmiany opakowania. Jak oznaczyć taki produkt?

a) Żywność nieopakowana

Przede wszystkim należy podać nazwę środka spożywczego określoną przez prawo. W niektórych przypadkach może ona nie istnieć, dlatego podaje się nazwę opisową.

Następnie konieczny jest wykaz składników poprzedzony odpowiednim oznaczeniem brzmiącym zazwyczaj „składniki”. Wykaz ten musi obejmować wszystkie składniki ułożone w kolejności malejącej pod względem masy. Istotne są składniki alergenne, które muszą zostać odpowiednio podkreślone w sposób widoczny (np. przy ciastkach: mąka, woda, MLEKO itd.) - stosuje się różne sposoby, na przykład użycie wielkich liter, podkreślenia lub pogrubienia. Czasami w przemyśle spożywczym stosuje się składniki złożone (np. aromaty), które także wymagają dokładnego wykazu.

Następnie podaje się klasę jakości handlowej lub inny wyznacznik jakości handlowej, jeśli został ustalony w przepisach.

Później określa się też dane producenta, np. w kontekście pieczywa masę jednostkową.

b) Żywność opakowana

Etykiety produktów spożywczych opakowanych są bardziej rozbudowane. Posiadają informacje zawarte na żywności nieopakowanej, ale także muszą posiadać wykaz składników wyrażany w wartości procentowej, która musi odpowiadać ilości składnika w towarze.

Konieczne jest także opisanie, kiedy produkt jest zdatny do spożycia. W przypadku wyrobów nietrwałych, a więc szybko psujących się (mogących po danym czasie stanowić zagrożenie dla zdrowia), stosuje się oznaczenie terminu przydatności do spożycia, przez datę poprzedzoną słowami „należy spożyć do...”. Z kolei produkty o długim okresie przydatności muszą posiadać datę minimalnej trwałości poprzedzonej przez sformułowanie „należy spożyć przed...”.

Często należy również opisać warunki przechowywania i warunki użycia (np. przechowywać w miejscu chłodnym, zacienionym).

Znakowanie opakowań dotyczy także opisania wartości odżywczych, czyli wyrażonej w gramach (na 100g) ilości tłuszczu, nasyconych kwasów tłuszczowych, soli, białka, węglowodanów oraz cukrów.

Umieszcza się także kod identyfikacyjny partii produkcyjnej.

Podaje się także ilość żywności netto wyrażoną w jednostkach masy. Zazwyczaj na etykiecie wartość ta jest poprzedzona sformułowaniem „masa netto”.

Ważny jest także kraj pochodzenia. Należy go podać, jeżeli brak tej wiedzy mógłby powodować niezrozumienie i wprowadzić konsumenta w błąd.

W niektórych przypadkach na opakowaniach umieszcza się także instrukcję użycia (np. w kontekście mrożonej pizzy: zdjąć folię, wstawić do piekarnika na środkowy ruszt i piec w temperaturze 200 st. przez 15 minut).

Znakowanie produktów to proces wymagający bezpiecznych rozwiązań, dlatego zapraszamy do zapoznania się z ofertą maszyn znakujących od firmy Autojet!