Zabójczy wrogowie wodociągów – bakterie

     Woda, będąca życiodajnym źródłem, staje się niestety potencjalnym nośnikiem różnych zagrożeń, w tym przede wszystkim bakterii. Ten artykuł przybliża temat legionelli, koncentrując się na zagrożeniach dla bezpieczeństwa wody, charakterystyce samej bakterii oraz normach bezpieczeństwa dotyczących badań H2O (pod kątem bakterii). W trakcie powstawania artykułu mamy do czynienia z ogniskiem legionelli w Rzeszowie. Przypadków tego typu zarażeń było w historii III RP co najmniej kilka. Rocznie rejestruje się średnio od 20 do 40 osób, które zapadają w choroby spowodowane legionellą. Są to jednak pacjenci rozrzuceni po całej Polsce. Podobne incydenty jak obecny w Rzeszowie, miały miejsce np. w szpitalach w Jastrzębiu-Zdroju (2007), Pile (2011) czy Czeladzi (2015). Co stanowiło przyczynę? Czynników, jak to zazwyczaj bywa – jest kilka. W dalszych częściach przybliżymy genezę zarażeń drogą wodną.

     Zacznijmy od samych bakterii. Być może niektórych z Was zaskoczy fakt, iż zarówno legionella jak i inne drobnoustroje (także te szkodliwe) są obecne w wodzie. Istnieje próg bezpieczeństwa, który wyznacza ich ilość w środowisku tak, aby nie zaszkodziły człowiekowi. Te „groźne" z nich, które występują okazjonalnie to między innymi: Escherichia coli, Enterococcus  faecalis, Salmonella typhi, Vibrio cholerae, Clostridium tetani, Leptospira biflexa, Salmonella parathypi A, B, C czy Campylobacter jejuni. Co więcej, oprócz bakterii możemy trafić na pasożyty lub wirusy. Tasiemca przedstawiać nie trzeba. Inne zagrożenia z tej rodziny to np. Giarda lamblia, Cryptosporidium parvum albo Entamoeba histolytica. Wymienione dostają się do wody z gleby, a im większe jej skażenie tym na to większa szansa. Wirusy występują rzadko, za to większość z nich jest śmiertelna. Mowa o Hepatis A, Rotawirusach, Polio, Coxackie A, B i Hepatis E. Dużo potencjalnych zagrożeń? Dlatego lepiej sięgać jedynie po przebadaną wodę pitną. Dodajmy, że spożycie nie oznaczana zarażenia. W przypadku legionelli zagrożenie stanowi aerozol wodny. Do kontaktu z bakterią może dojść pod prysznicem, przy odkręceniu wody z kranu lub nawet podczas spłukiwania wody. W Unii Europejskiej to właśnie legionella została sklasyfikowana jako najbardziej niebezpieczny patogen ze względu na stosunkowo częste występowanie oraz wysoką śmiertelność (ok. 20%). Jej historia jest dość krótka i prawdopodobnie powiązania z rozwojem sieci wodociągowych. Pierwsze przypadki zarejestrowano w USA w 1968 r. w mieście Pontiac. Przyczyna pozostawała jednak nieznana do 1977. To wtedy wyizolowano i zidentyfikowano pałeczki odpowiadające za epidemię podczas konwentu Legionu Amerykańskiego z 1976 r. w Filadelfii. To właśnie od zarażonych legionistów pochodzi nazwa bakterii. Objawy różnią się znacząco zależnie od przypadku i wśród ludzi młodych o przeciętnej odporności prawie nigdy nie jest zabójcza. Ponad 90% przypadków legionelozy objawia się tzw. gorączką Pontiac, która powoduje suchy kaszel, zaburzenia w oddychaniu, temperaturę powyżej 40°C i zaburzenia świadomości. Znacznie rzadziej legionelioza przyjmuje postać płucną (od 3 do 8% przypadków) i wówczas szacuje się śmiertelność na poziomie 20%. Najbardziej narażeni na jej groźną odmianę są kobiety w wieku 50-69 lat, mężczyźni w wieku 40-69 lat oraz osoby o obniżonej odporności. Legionella lubi miejsca mokre, ciemne i brudne. Optymalna temperatura dla bakterii to od 38 do 42 stopni Celsjusza. Jej rozwojowi sprzyjają związki żelaza, a do tego ta bakteria występuje w większości wód. Dlatego prowadzi się regularne badania mające na celu stwierdzenie ilości jej jednostek oraz zagrożeń.

     Dotychczasowe doświadczenia pozwoliły zminimalizować ryzyko zakażeń. Szpitale oraz obiekty lecznicze są zobowiązane do badania wody minimum dwa razy w ciągu roku. Baseny, hotele, szkoły i inne obiekty zakwaterowania zbiorowego obowiązkowo badają wodę raz na rok. Stężenie maksymalne to 100 jednostek na litr. Dodajmy, że stare kanalizacje powinny być badane o wiele częściej. W przypadku tych nowszych uwzględnia się metody antybakteryjne. Podstawowa zasada to odpowiednie temperatury dla rur z zimną oraz ciepłą wodą. Dla tych pierwszych nie powinna przekraczać 20°C, a dla wody gorącej nie może być niższa niż 55°C. Jeśli badanie potwierdza obecność bakterii, często stosuję się tzw. przegrzewanie zakażonych instalacji wodnych. Bezpieczeństwo zaczyna się w laboratorium. Obecne środki i technologia nie pozwalają na wykrycie wszystkich mikroorganizmów w wodzie. Z tego powodu wytypowano bakterie wskaźnikowe (wymienione wcześniej), które pozwalają stwierdzić czy woda jest zanieczyszczona. Dlatego jeśli podejrzewasz pogorszenie się jakości wód w Twoim domu, warto oddać próbkę do przebadania w akredytowanym laboratorium. Równie ważna jest profilaktyka. I to nie tylko podczas regularnych badań H2O, ale także przy dbaniu o higienę instalacji klimatyzacyjnych oraz wentylacyjnych. Urządzenia takie jak wentylatory to również idealne miejsce dla legionelli. Przy odpowiednich procedurach, woda z kranu staje się doskonała do spożycia. W Berlinie od lat podczas maratonu uczestnicy dostają w trakcie biegu jedynie kranówkę. Wszystko zależy od jakości wodociągów, regularnych badań i odpowiednio zadbanej infrastruktury. Uczestniczymy w tym ostatnim. Jako firma dostarczyliśmy wiele urządzeń oraz mebli laboratoryjnych na wyposażenie prywatne czy sanepidu.

     Zdajemy sobie sprawę jak ważna jest zdrowa woda pitna, dlatego od prawie 30 lat dbamy o jakość dostarczanych rozwiązań. Współpracowaliśmy między innymi z SGS Ożarów Mazowiecki, Pszczyna, Piła, a także WSSE Warszawa, Wrocław czy PSSE Włocławek, Toruń, Grudziądz. Niewykluczone, że woda, którą pijesz przeszła kontrolę na meblach i urządzeniach firmy POLFLEX. Ty również możesz poznać je bliżej. Jeśli planujesz powołać do życia laboratorium, przychodzimy z pomocą. Naszą dewizą jest trwałość, jakość wykonania oraz wsparcie klientów w dokonywaniu optymalnych wyborów. Skontaktuj się z nami pod adresem polflex@polflex.pl lub zadzwoń: 56 654 45 25

Zapraszamy na naszą stronę!
https://polflex.pl/