Pomiar stężenia glukozy w ślinie

Cukrzyca powoduje u chorych konieczność ciągłego monitorowania poziomu glukozy we krwi. Obecnie stosowane metody wymagają pobrania próbki krwi, natomiast niedawno opracowano metodę, w której jako próbki używa się śliny, co eliminuje konieczność nakłuć igłą. Ilość glukozy we krwi mierzona jest przez określenie absorpcji światła o specyficznej długości fali przez czułe na światło barwniki reagujące na obecność glukozy.

Przedmiot o nazwie „plazmoniczna kuweta" łączy chemię barwników i interferometrię plazmoniczną i służy do pomiaru zawartości glukozy w ślinie. Urządzenie zostało opracowane przez zespół naukowców pod przewodnictwem Domenico Pacifici z Brown University w USA. Kluczową rolę odgrywają w urządzeniu specjalnie dobrane enzymy, które generują czerwoną fluorescencyjną cząsteczkę, która następnie może być wykryta w złożonym środowisku chemicznym, jakim jest, np. ludzka ślina. Zawartość glukozy w ślinie mieści się w granicach 20–240 μM. Pomiar trwa ok. 2 minuty.

Trzeba zaznaczyć w tym miejscu, że o ile istnieje zależność pomiędzy stężeniem glukozy we krwi i w ślinie, to w drugim przypadku jest ona stukrotnie silniejsza, dzięki czemu można używać o wiele mniejszej próbki śliny niż krwi.

(pj)