Drukarki 3D w leczeniu chorób serca

Drukarki 3D w leczeniu chorób serca

Drukarki 3D w leczeniu chorób serca

Bioprinting znacznie ułatwił pracę wielu kardiologów. Dzięki tej technice powstały już zastawki, a nawet krwinki. Teraz naukowcy z kanadyjskiego Uniwersytetu Saskatchewan opracowali „kardioplaster", który, jak twierdzą, może odnowić i naprawić uszkodzoną tkankę mięśnia sercowego.

Naukowcy opublikowali swoje badania w czasopiśmie Tissue Engineering. Główny z nich, Mohammad Izadifar, jest specjalistą w dziedzinie chorób serca.. Obecnie koncentruje się na długoterminowych efektach plastra 3D na szczurach. Jego badania są wspierane przez kanadyjski Institute for Health Research. Chociaż badania na razie są przeprowadzane jedynie na zwierzętach, Izadifar twierdzi, że plaster jest już gotowy do testów na ludziach.

Zwalczanie chorób serca drukarkami 3D

„Problem z chorobami serca polega na tym, że organ ten nie potrafi sam się regenerować" - wyjaśnia Izadifar. „Jeśli tkanka ulegnie uszkodzeniu, w jej miejsce nie pojawia się nowa." Po zawale serca przepływ krwi zostaje zablokowany w niektórych jego częściach. W rezultacie, nawet po odtworzeniu, ciało nie może zregenerować tych części, bo krew do nich nie dopływa.

„Kardioplaster" ma na celu naprawienie właśnie tego czynnika. Używa on hydrożelu opartego na algach, który rozpuszcza się po umieszczeniu w sercu pacjenta. Plaster składa się z biokompatybilnych materiałów i ma strukturę podobną do galaretki. Zawiera komórki macierzyste i biokompatybilne nanocząstki, które naukowcy zaprogramowali w ten sposób, aby wysyłały sygnały do naczyń krwionośnych serca, indukując tworzenie nowych. Sygnały te stymulują także proces odrastania tkanki sercowej, ponieważ plaster łączy się z działaniami układu krążenia.

Mohammad Izadifar uważa, że nowy plaster może posłużyć jako trwała metoda leczenia ataków serca. Wyniki badań na zwierzętach okazały się obiecujące.

Chociaż naukowcy niemal ciągle dokonują przełomów, odkrywając nowe technologie, wciąż jest długa droga do przebycia zanim zostaną wprowadzone w życie. Należy przeprowadzić testy na ludziach i odpowiednio ocenić, również pod kątem możliwych skutków ubocznych. Nawet wtedy właściwe organy będą musiały przeprowadzić własne testy, aby móc nowy plaster zatwierdzić i wprowadzić do obrotu. Mimo to jest to ogromny krok naprzód i dowodzi, że technologia może działać. Jeśli nic się nie zmieni, wszystko wskazuje na to, że komponenty biokompatybilne wraz z technologią 3D idą w dobrym kierunku.

(KB)