Zespół badaczy z wielu państw pod egidą Politechniki Monachijskiej odkrył ścieżkę reakcji, która wytwarza warstwy o strukturze semiregularnej, które są interesujące dzięki posiadanym niezwykłym właściwościom. Metoda polega na przekształcaniu mniejszych jednostek w większe wzory.
Niewiele jest geometrycznych kształtów, które nadają się do pokrycia powierzchni bez zakładek lub szczelin przy użyciu jednorodnie ukształtowanych płytek: są to trójkąty, prostokąty i sześciokąty. Znacznie więcej bardziej złożonych wzorów jest możliwych z dwoma lub więcej kształtami płytek. Są to tak zwane teselacje.
Materiały mogą również wykazywać właściwości takich płytek, posiadając szczególne cechy, na przykład niezwykłą przewodność elektryczną czy wytrzymałość mechaniczną. Ale produkcja ich jest trudna. Wymaga dużych bloków cząsteczkowych, które nie są kompatybilne z tradycyjnymi procesami produkcyjnymi.
Międzynarodowy zespół kierowany przez profesorów Floriana Klappenbergera i Johannesa Bartha dokonał przełomu w tej dziedzinie: połączył cząsteczki organiczne w większe bloki budulcowe uformowane w sposób zorganizowany.
Związkiem wyjściowym był jodofenantren etynylu, łatwa do manipulowania cząsteczka organiczna zawierającą trzy pierścienie węglowe sprzężone z jodem i końcem alkinowym. Na srebrnym podłożu cząsteczka ta tworzy regularną sieć o dużych sześciokątnych oczkach. Ciepło uruchamia szereg procesów chemicznych, w wyniku których tworzy się złożona warstwa o małych sześciokątnych, prostokątnych i trójkątnych porach, praktycznie automatycznie. W języku geometrii ten wzorzec jest nazywany teselacją semiregularną.
"Pomiary w mikroskopie skaningowym w tunelu, które przeprowadziliśmy w TUM, pokazują wyraźnie, że reorganizacja molekularna obejmuje wiele reakcji, które zwykle skutkują licznymi produktami ubocznymi. W tym przypadku jednak produkty uboczne są poddawane recyklingowi, co oznacza, że cały proces przebiega z wielką oszczędnością atomów - prawie stuprocentową regeneracją - w celu uzyskania pożądanego produktu końcowego "- wyjaśnia prof. Klappenberger. Naukowcy zaobserwowali również dokładny przebieg procesu. "Korzystając z pomiarów spektroskopii rentgenowskiej na pierścieniu elektronowym BESSY II w Helmholtz-Zentrum Berlin, byliśmy w stanie zobaczyć, jak jod oddziela się od produktu wyjściowego, atomy wodoru przemieszczają się do nowych pozycji, a grupy alkinowe wychwytują atom srebra" - wyjaśnia główny autor Yi-Qi Zhang.
"Odkryliśmy zupełnie nowe podejście do produkcji złożonych materiałów z prostych organicznych bloków", podsumowuje Klappenberger. "Jest to ważne ze względu na możliwość syntezy materiałów o specyficznej nowatorskiej i ekstremalnej charakterystyce. Wyniki te przyczyniają się również do lepszego zrozumienia spontanicznego pojawiania się złożoności w systemach chemicznych i biologicznych. "
(KB)
Kategoria wiadomości:
Nowinki techniczne
- Źródło:
- innovations-report.com; nature.com
Komentarze (0)
Czytaj także
-
Miareczkowanie - co to jest?
Miareczkowanie to technika analityczna umożliwiająca oznaczenie ilościowe określonej substancji (analitu) rozpuszczonej w próbce. Opiera się ona...
-
Zabezpieczenie BHP na pracy montera - co musisz wiedzieć?
www.automatyka.plPrzepisy BHP obowiązują zarówno pracodawcę, jak i i jego pracowników niezależnie od branży, czy zajmowanych stanowisk. Jak wygląda to w...
-
Do czego służy lepkościomierz?
www.wyposazeniemedyczne.pl